Differences

This shows you the differences between two versions of the page.

--- రామలింగడి_కథలు [2018/03/24 11:13]
+++ రామలింగడి_కథలు [2018/03/24 11:13] (current)
@@ Line 1: / Line 1: @@
+                                                         నాలుగో స్వర్గం
+                  ఒకరోజు రామలింగడు చాలా మంది కవులతో మాట్లాడుతున్నాడు. అప్పుడు ఒక
+సన్యాసి అక్కడికి వచ్చాడు.
+                      సన్యాసి వాళ్ళందరి ముందు గొప్పలు చెప్పుకోవడం మొదలు పెట్టాడు.
+                    "ఈ భూలోకం ఎక్కడ చూసినా పాపాలతో నిండిపోయింది. ఇది భరించలేక
+నేను ప్రతిరాత్రి స్వర్గానికి పోతాను.అక్కడ ఉండి వస్తుంటాను" అని బడాయిలు కొట్టాడు.
+           రామలింగడు సన్యాసి బడాయికోరు తనం గమనించాడు. అతినికి  బుద్ధి  చెప్పాలని అనుకున్నాడు.
+           "అయ్యా! మీరు నాలుగో స్వర్గ్గానికి ఎప్పుడైనా వెళ్ళారా?" అని సన్యాసిని అడిగాడు.
+            నిజంగానే నాలుగో స్వర్గ్గం ఉందను కొన్నాడు సన్యాసి. దాన్ని చూడలేదంటే
+అందరూ నవ్వుతారనుకొన్నాడు.
+            "దానిదేమొంది? రాత్రి కూడా నేను నాలుగో స్వర్గ్గానికి వెళ్ళి వచ్చాను" అని
+అబద్దమాడేశాడు.
+             "అక్కడ ఆకాశగంగలో మీరు మునిగారా?" అనడిగాదు రామలింగడు.
+              "అంతదూరం వెళ్ళి మునగకుండా వస్తానా? రాత్రి కూడా మునిగే వచ్చాను" అన్నాడు
+సన్యాసి గొప్పగా.
+              "ఆ ఏటి గట్టున ఇసుక మీద మీకు మెత్తగా ఏమైనా తగిలిందా?" అని మళ్ళీ అడిగాదు
+రామలింగడు.
+               "తగలకేం? బాగా నూరిన గంధం లాంటిది మెత్తగా తగిలింది. అది ఎంత మంచి
+వాసన!" అని ఇంకా బడాయి కొట్టాడు సన్యాసి.
+                "అది నా గుర్రం వేసిన పేడలెండి. రాత్రి నేను కూడా నాలుగో స్వర్గ్గం వచ్చాను
+గదా?" అన్నాడు రమలింగడు.
+                 దీంతో అంతా ఫక్కుమని నవ్వారు. సన్యాసి మొగం చిన్నబోయింది. తల
+వంచుకుని అక్కడి నుంచి వెళ్ళిపోయాడు.
+                                                              లెంపకాయ ఖరీదు
+                       ఒకరోజు రామలింగడు వీధిలో వెలుతున్నాడు. ఎవరో వెనక నుంచి వచ్చి ఒక్క
+గుద్దు గుద్దేడు. ఆ దెబ్బకి రామలింగడికి ప్రాణం పోయినంత పనయింది. కింద పడిపోయాడు.
+                  ఆ పక్కనే వెళుతున్న వాళ్లు కొట్టిన వాడిని పట్టుకున్నాడు. రామలింగడిని లేవ దీశారు.
+ తనని కొట్టిన వాడిని రామలింగడు ఎప్పుడూ చూడలేదు.
+                  "ఎందుకయ్యా ఆయన్ని కొట్టేవు" అని అంతా అతన్ని నిలదీశారు.అతను కంగారు పడ్దాడు.
+                 "అబ్బే. తమరనుకోలేదండీ. నా సావాసగాడు వెనక నుంచి చూస్తే మీలాగే
+ఉంటాడు. వాడనుకుని తమాషాగా కొట్టేను" అన్నాడు.
+                  సావాసగాడయితే మాత్రం తమాషాకి అంత దెబ్బ కొడతాడా? అని ఎవ్వరూ
+ఒప్పుకోలేదు. ఆ మనిషిని మంత్రిగారి దగ్గరికి తీసుకుపోయేరు.
+                    మంత్రి అంతా విచారించాదు. ఆ దెబ్బ కొట్టిన వాడు మంత్రికి దగ్గర చుట్టం
+అవుతాడు. అంచేత ఆయన వాడిని ఎలా అయినా వదలిపెట్టాలనుకొన్నాడు.
+                     "పోనీవయ్యా రామలింగా! తెలియక పొరపాటు చేశాడు.
+ఏమనుకోవద్దంటున్నాడుగా ఊరుకో" అన్నాడు.
+                    రామలింగడు ఒప్పుకోలేదు.
+                    "సరే! ఒక రూపాయి జరిమానా వేస్తాను" అన్నాడు మంత్రి.
+                    కొట్తినవాడు తన దగ్గర రూపాయి లేదన్నాడు. మంత్రి వాడిని చూసి నవ్వాడు.
+ఇంటికి పోయి రూపాయి తీసుకు రమ్మన్నడు. వాడు దొరికిందే సందని పారిపోయాడు.
+                   రామలింగడికి ఇదంతా చూసి వళ్ళు మండి పోయింది. మంత్రి దగ్గరగా వెళ్లాడు.
+                  "అయితే మంత్రిగారూ! నాకు తెలియక అడుగుతాను. దెబ్బ, గుద్దు,
+లెంపకాయ వీటి ఖరీదు ఒక రూపాయి అన్నమాట. బాగుందే" అన్నాడు.
+                      "అంతేగామరి" అన్నడు మంత్రి.
+                  " ఓహో! అలాగా" అన్నాడు రామలింగడు. వెంటనే సాగదీసి మంత్రిగారిని
+ఒక్క లెంపకాయ కొట్టేడు. మంత్రి మొర్రో అన్నాడు.
+                      " మంత్రిగారూ! నాకు అవతల బోలెడు పని ఉంది. నేను పోవాలి. ఈ
+దెబ్బకు రూపాయి సరిపోతుంది గదా!
+                       నన్ను కొట్టినవాడు రూపాయి తెస్తాడుగా. అది తమరు పుచ్చుకొండి"
+ అని చెప్పి రామలింగడు విసవిసా వెళ్లిపోయాడు.
+                                                               సంచిలో ఏనుగు
+                   ఒకరోజు రామలింగడు సభకి చాల ఆలస్యంగా వచ్చాడు. రాజుగారు రామలింగడిని పిలిచారు. ఆలస్యంగా ఎందుకు వచ్చావని అడిగారు.
+                   "రాజా! మా చిన్న కొడుకు ఈవేళ చాలా గొడవ చేశాడు. వాడిని సముదాయించి వచ్చే సరికి ఇంతసేపై<ది" అన్నాడు రామలింగడు.
+                   దానికి రాజు ఫక్కున నవ్వాడు. "రామలింగా! ఏదో సాకు చెప్పావుగానీ, పిల్లల్ని సముదాయించడం అంత కష్టమా?" అన్నాడు.
+                   "లేదు మహారాజా! చిన్న పిల్లలకి నచ్చిజెప్పడం చిన్న పనికాదు. అంతకంటే కష్టమైన పని ఇంకోటి లేదు. అది కావాలి. ఇది కావాలని ఏడిపిస్తారు. ఇవ్వకపోతే ఏడుపు లంకించుకుంటారు.కొట్టినా, తిట్టినా శోకాలు పెడతారు. ఇవన్నీ వేగడం ఊరుకోబెట్టడం చెప్పలేంత కష్టం!" అన్నాడు రామలింగడు.
+                    రాజు దీనికి ఏ మాత్రం ఒప్పుకోలేదు. పైగా రామలింగడు కోతలు కోస్త్తున్నాడని అనుమానించాడు.
+                    "సరే రాజా! కొంతసేపు నేను చిన్న పిల్లవాడి గానూ, మీరు తండ్రిగానూ, ఉందాం, పిల్ల చేష్ట్టలెలా ఉంటాయో మీకు చూపిస్తాను" అన్నాడు రామలింగడు.
+                    సరేనన్నాడు రాజు.
+                    రామలింగడు మారాం మొదలు పెట్టాడు. మిఠాయి కావాలన్నాడు.
+                   "ఓస్ ఇంతే గదా!" అని రాజు మిఠాయి తెప్పించాడు. కొంచెం తిన్నాక బజారు పోదామని గోల చేశాడు రామలింగడు.రాజు అతన్ని తీసుకొని బజారుకి వెళ్ళాడు.
+                    వీధిలో అటూ ఇటూ పరుగెత్తుతున్నాడు రామలింగడు. తన వెంటే రాజుని పరుగెత్తించాడు. ఒక కొట్టుముందు ఆగాడు రామలింగడు. రంగు రంగుల సంచీ చూపించాడు. అది కొనమన్నాడు.
+                    సరేనని రాజు ఆ సంచీ కొన్నాడు. మరికొంత దూరం పోయారు. ఒక ఏనుగు కనబడింది. ఆ ఏనుగు కావాలని సతాయించాడు రామలింగడు. చేసేది లేక ఆ ఏనుగుని కూడా కొన్నాడు రాజు.
+                    అంతే! ఆ ఏనుగుని ఈ సంచీలో పెట్టమన్నాడు రామలింగడు.
+                    "సంచీలో ఏనుగెలా పడుతుంది? మరొకటి ఏమైనా అడుగు" అన్నాడు రాజు.
+                     "వీల్లేదు.ఏనుగునే సంచీలో పెట్టాలి. నాకింకేమీ వద్దు" అని వేధించుకు తిన్నాడు రామలింగడు.
+                    కొంతసేపటికి రాజు విసిగిపోయాడు. ఓడిపోయానని వప్పుకున్నాడు.
+                    రామలింగడు నవ్వుకున్నాడు.
+					    అమ్మగారి ఆఖరి కోరిక
+                      రాజుగారి తల్లికి మామిడి పళ్ళంటే చాలా ఇష్టం. ఆమెకి వానాకాలంలో బాగా జబ్బు చేసింది.చావబోయే ముందు మామిడి పండు తినాలని ఆవిడ కోరిక.
+                      రాజు భటులని దేశామంతా తిప్పాడు. ఎక్కడా ఒక్క మామిడి పండు కూడా దొరకలేదు. దాన్నే కలవరిస్తూ ఆమె ప్రాణాలు వదిలింది.
+                     చనిపోయేముందు తల్లికి మామిడిపండు తిని పించలేక పోయానే అని రాజు బాధ పడ్దాడు.
+                    ఈ సంగతి తాతాచారికి తెలిసింది. ఈ వంకతో వీలైనంత డబ్బు గుంజుకోవాలని ఎత్తువేశాడు. వెంటనే రాజు దగ్గరికి పోయాడు.
+                    "మహారాజా! బాధపడకండి! బంగారు మామిడి పళ్ళు  చేయించి బ్రామ్మలకు దానం ఇవ్వండి. ఏటా ఆమె తద్దినంనాడు ఈ పని చేయండి. స్వర్గంలో మీ తల్లిగారికి శాంతి కలుగుతుంది" అని చెప్పాడు.
+                     రాజు ఏటా బంగారు మామిడి పళ్ళు దానం చేయడం మొదలెట్టాడు. లక్షల మంది బ్రామ్మలు దానం తీసుకు పోతిన్నారు. రెండేళ్ళకే రాజుగారి ఖజానా ఖాళీ అయిపోవచ్చింది.
+                     తాతాచారి మోసంతో రాజుగారు చిక్కుల్లో పడ్డాడు. ఏదో ఎత్తువేయాలి అని రామలింగడు ఆలోచించాడు.
+                    తర్వాత ఏడు కూడా లక్షల మంది బ్రామ్మలు దానం పుచ్చుకోవడానికి వచ్చారు. ముందు రోజే పట్నంలో దిగారు. రామలింగడు ఆ రాత్రి అందరినీ కలుసుకున్నాడు.
+                  ఈ ఏడు ఎన్ని కావాలంటే అన్ని మామిడి పళ్ళు ఇస్తారు. అయితే ఎన్ని పళ్ళు కావాలంటే అన్ని వాతలు వేయించుకోవాలి" అని అందరికీ చెప్పాడు.
+                  బ్రామ్మలంతా ఆశపడ్డారు. మర్నాడు పొద్దుటే రామలింగడు కొలువు బయట కొలిమి పెట్టించాడు. బ్రామ్మలకు వాతలు వేయించసాగాడు. కొందరు పది వాతలు కూడా వేయించుకున్నారు.
+                  కొలువు లోపలికి వెళ్ళి రాజుకు వాతలు చూపించారు. బంగారు మామిడి పళ్ళు ఇమ్మని అడిగారు.  రాజు తెల్లబోయాడు. రామలింగడే ఈ వాతలు వేయిస్త్తునాడని తెలిసింది. విపరీతమైన కోపం వచ్చింది.రామలింగడిని పిలిచి ఇలా ఎందుకు చేస్త్తున్నావ్ అని అడిగాడు.
+                  "మహారాజా! మా అమ్మ వాత రోగంతో చనిపోయింది. పోయేముందు వాతలు వేయించమని అడిగింది. నేను వేయించే లోపలే కన్నుమూసింది.
+                   మరి ఆమె అత్మ కూడా శాంతించాలి గదా! అందుకు బ్రామ్మలకు వాతలు వెయ్యమని చెప్పారు. ఇంతమంది బ్రామ్మలు నాకు ఎప్పుడు దొరికుతారు? పైగా వాతలు వేయింస్తానంటే ఎవరు వస్తారు? అందుకే పనిలో పనిగా ఇప్పుడే వేయిస్త్తున్నాను" అన్నాడు.
+                  రాజుకి వెంటనే సంగతి అర్థమయింది. తాతాచారి మోసం తెలిసిపోయింది. తన తెలివి తక్కువ తనానికి సిగ్గుపడ్డాడు.
+                 ఆశపోతులు కాకపోతే ఒక్కొక్కరు అన్ని వాతలు వేయించుకుంటారా అనుకున్నాడు. వెంటనే బంగారు మామిడిపళ్ళ దానం ఆపేసాడు.
+                                                   మంత్రిబుద్ద్ధి
+                          రామలింగడి ఇంటి పక్కనే చెరువు ఉంది. ఒకరోజు ఒక మంత్రిగారు అటువైపు వెళుతున్నారు. ఆయన కాలికి బురద అంటింది. కడుక్కోవడానికి చెరువులో దిగాడు.
+                          మెట్లమీద కాలుజారి నీళ్ళలో పడి పోయాడు. చెరువులో నీళ్ళు ఎంతో లోతు లేవు. మునిగిపోయే ప్రమాదం లేదు.
+                          కానీ మంత్రి లేచే ప్రయత్నం కూడా చెయ్యలేదు. ప్రాణభయంతో వెర్ర్రి కేకలు వేయడం మొదలు పెట్టాడు.
+                          ఆ కేకలకి జనం చుట్టూ మూగారు. "చెయ్యి ఇలా ఇవ్వండి లాగుతాం" అని నలుగురైదుగురు చేతులు జాపారు.
+                           కానీ మంత్రి వాళ్ళ మాట వినడే! పైగా ఒకటే అరుపులు. ఇంతలో రామలింగడు కూడా అక్కడికి వచ్చాడు.
+                           గబగబా ముందుకి పోయాడు. "నా చెయ్యి పుచ్చుకోండి" అన్నాడు. మంత్రి ఆ చెయ్యి అందుకుని బయటికి వచ్చాదు.
+                           అక్కడి జనమంతా తెల్లబోయారు. ఇందాకటి నుంచీ అందరూ చెయ్యి ఇవ్వయ్యా అంటే ఇవ్వలేదు. రామలింగడి మాట ఎలా విన్నాడా అనుకున్నారు.
+                            జనంలో ఒకకడు రామలింగడినే అడిగాడు. రామలింగడు చిన్న నవ్వు నవ్వాడు.
+                             "అబ్బే. మరేం లేదు. మీరంతా చెయ్యి ఇలా ఇవ్వండి అన్నారు. నేను చెయ్యి పుచ్చుకోండి అన్నాను. అదీ తేడా. మంత్రిగారు కదా పుచ్చుకోవడమే గానీ ఇవ్వడం తెలీదు. అంతకంటే ఇంకేం లేదు" అన్నాడు.
+                              జనం అందరూ గొల్లున నవ్వారు.
+                                                  అబ్బకు తగ్గ కొడుకు
+                        ఒకరోజు రామలింగడి కొడుకు రాజుగారి సభకు వచ్చాడు. వాడు అచ్చు వాళ్ళ నాన్న పోలికే. రాజు వాడిని చూశాడు. ముచ్చటగా ఉన్నాడు అన్నాకున్నాడు.
+                        అయితే వాళ్ళ నాన్నకున్న తెలివి తేటలు ఉన్నా యా అనిపించింది. వాడిని దగ్గరుకి పిలిచాడు. వాడు పరుగెత్తుకొని వచ్చాడు. రాజుకి దండం పెట్టాడు.
+                        రాజు సంతోషించాడు. పది రూపాయలు ఇవ్వబోయాడు. కానీ కుర్రాడు తీసుకోలేదు.
+                        "ఏం. ఎందుకు తీసుకోవు? అనడిగాడు రాజు. "తీసుకోతప్పులేదు" అన్నాడు మళ్ళీ.
+                         "వద్దు మా అమ్మ కోప్పడుతుంది" అన్నాడు ఆ కుర్రాడు  "ఎందుకు" అనదిగాడు రాజు.
+                        "ముక్కూ మొగం ఎరగనోళ్ళ దగ్గర డబ్బు తీసుకోకూడదట. మా అమ్మ చెప్పింది అన్నాడు వాడు.
+                        "సెబాస్. ఆవిడ మంచి మాటే చెప్పింది కానీ నేను ముక్కూ మొగం ఎరుగనివాడిని కాదు, రాజుని గదా! తీసుకో" అన్నాడురాజు.
+                       "అవును. తెలుసనుకోండి" అని నీళ్ళు నమిలేడు ఆ కుర్రాడు.
+                        "మరింకా అనుమానమెందుకు" రాజు నచ్చ చెప్పాడు.
+                        "మా అమ్మ నమ్మదు మరి" అన్నాడు వాడు.
+                        "ఏం ఎందుకు నమ్మదు?" అడిగాడు రాజు.
+                        "ఎందుకంటే నిజంగా ఆ డబ్బులిచ్చింది రాజు గారె అయితె ఆయన పది రూపాయలిస్తారా?బోలెడు ఇస్తారుగానీ అంటుంది మా అమ్మ" అన్నాడు రామలింగడి కొడుకు.
+                            దెబ్బతో వాడి తెలివి ఏమిటో రాజుగారికి తెలిసిపోయింది. కానీ ఆ జవాబుకి ఆయన తల తిరిగిపోయింది.
+                       వాడికి మంచి కానుకలిచ్చి పంపించాడు.

Swecha Wiki

User Tools

Site Tools

Differences

Page Tools